اين مرحله قبل از وقوع حادثه مي باشد كه براي به حداقل رساندن خسارات آن در نظر گرفته مي شود كه شامل فعاليتهاي زير مي باشد.
1- آموزش افراد جامعه: مهمترين مسئله قبل از وقوع بلاياي طبيعي جهت كاهش خسارات جاني و مالي ميزان آگاهي افراد جامعه از حوادث و نحوه برخورد با آن مي باشد.
2- تربيت نيروي انساني متخصص : قبل از وقوع حوادث بايد نيروي انساني مناسب را آموزش داده و هميشه جهت امدادرساني به منطقه حادثه ديده آماده نگه داشت.
3- ساخت بناها در منطقه مناسب و به صورت استاندارد:
جهت ساخت بنا در منطقه مناسب مي توان از كارشناسان زمين شناسي استفاده نمود و محل مناسب را انتخاب كرد يا در صورت نياز به ساخت بنا در اين نقاط با استفاده از استانداردهاي موجود ساختمان را محكم بنا كرد.
4- تكميل و آماده نگه داشتن وسايل امداد و نجات :
جهت تكميل وسايل امداد رساني بايستي هميشه با شركتهاي سازنده اين گونه تجهيزات در ارتباط بوده و بتوان وسايل مورد نياز را تهيه نمود. بعضي از وسايل و تجهيزات امدادي نيز نياز به نگهداري ويژه اي دارند و بايستي در مكانهاي مناسب نگهداري شوند و طي مدتي دوباره بررسي و آزمايش شوند تا از سالم بودن و كارآيي آن مطمئن شد.
اعلام خطر هنگام يا بعد از وقوع حادثه مي باشد و ممكن است به صورتهاي زير از وقوع آن مطلع شويم:
1- سانحه در نزديك يا در منطقه ما روي مي دهد.
2- از طريق چارت بندي امدادي
3- اطلاع يافتن از طريق رسانه ها مانند راديو، تلويزيون و ...
پس از وقوع حادثه هم زمان و يا قبل از ورود نيروهاي امدادي از شهرهاي مجاور عمليات امداد و نجات انجام مي پذيرد و شامل مراحل زير مي باشد:
1. برقراري ارتباط با شهرهاي پيرامون:
پس از وقوع حادثه مديريت حوادث در منطقه آسيب ديده بايد با در نظر گرفتن نوع خسارات و تلفات احتمالي و نيازهاي مردم با شهرهاي پيرامون تماس گرفته و در خواست كمك نمايد.
در سازمان امداد كشور شهرها و يا استانهاي معين ( جفت ) وجود دارد كه در صورت دريافت خبر به حالت آماده باش درآمده و در صورت نياز به منطقه اعزام مي گردند و يا فقط كمكهاي خود را از قبيل چادر، مواد غذايي و ... ارسال مي كنند.
2. تلاش براي مهار سانحه:
در حوادث و سوانح يكي از عوامل ايجاد خسارت كه در زلزله بيشتر مي باشد آتش سوزي است كه مديريت سانحه در منطقه بايستي خود را براي مقابله و جلوگيري از آن آماده سازد كه بهترين راه و اولين راه قطع جريان برق و گاز در اين مناطق مي باشد.
3. عمليات جستجو و نجات:
در بعضي از عملياتهاي امدادرساني نياز به عمليات طولاني مدت نمي باشد زيرا بناها به طور كلي تخريب نشده يا آسيب جدي نديده اند در اين گونه موارد عمليات امدادرساني بدين صورت انجام مي گيرد كه ابتدا افراد گروه امدادي به دسته هاي مختلفي تقسيم مي شوند و هر كدام از افراد به بررسي نقاط مختلفي از منطقه آسيب ديده مي پردازند و ميزان خسارات وارده را بررسي و حتي الامكان براي هر خانوار شناسنامه امدادي تكميل مي كنند. كليه ساختمانها بايد از نظر قابل سكونت بودن مورد بررسي قرار گيرند. در صورت امكان سعي شود تا اقلام توزيعي بين آسيب ديدگان به يك اندازه باشد. به خاطر داشته باشيد كه افرادي نيز در منطقه آسيب ديده هستند كه هيچ گونه خسارت مالي نديده اند يا خسارت وارده به آنها ناچيز مي باشد ولي آنها نيز از شما تقاضاي كمك دارند. مراقب باشيد كه با اين گونه افراد چگونه ارتباط برقرار نماييد تا در منطقه تنش ايجاد نشود . سعي كنيد اعتماد افراد را نسبت به خود جلب كنيد ولي به آنها دروغ نگوييد يا قول بي اساس ندهيد و در حيطه مسووليتها و وظايف خود عمل كنيد.
معمولا در اين گونه حوادث پس از گذشت چند روز منطقه به حالت عادي خود با ز مي گردد كه در اين موقع سازمانها و نهادهاي ديگر نسبت به بازسازي و تعمير بعضي از بناها كه قابل سكونت نيستند اقدام خواهند كرد.
حال اگر سانحه وسيع باشد و تخريب بناها را در بر داشته باشد پس از وقوع آن عمليات جستجو ونجات افراد زير آوار آغاز مي شود كه گروهاي امدادي به تيم هاي مختلف تقسيم مي شوند و هر تيم مسوول تجسس در قسمتي از منطقه مي باشد در كنار گروه تجسس و نجات گروههاي ديگري نيز فعاليت مي كنند مانند كمكهاي اوليه ترياژ ، پشتيباني ، اطفا حريق و ... كه كار كليه اين گروهها وابسته به يكديگر مي باشد.
4. ترياژ:
ترياژ به معني تقسيم بندي افراد صدمه ديده در حادثه مي باشد كه براي هر مرحله اي متفاوت مي باشد. جهت انجام اقدامات پزشكي براي مصدومان ابتدا يك تيم ترياژ تشكيل شده و مصدومان را از لحاظ آسيبهاي وارده به وسيله نوارهاي رنگي مخصوص و يا كارتهاي ويژه تقسيم بندي مي كنند تا بتوان مصدومان را به ترتيب اولويت انتقال و اقدامات پزشكي را براي آنها انجام داد.
5. درمان و مراقبتهاي پزشكي از مجروحان:
جهت اقدامات پزشكي اوليه در منطقه بيمارستانهاي صحرايي احداث مي گردد و حتي الامكان مصدومان در اين مراكز درمان مي شوند و در صورت نياز به بيمارستانهايي در شهرهاي مجاور اعزام مي شوند.
6. مرحله عادي سازي :
معمولا اين مرحله همزمان با عمليات امداد ونجات يا كمي بعد از آن اجرا مي شود كه شامل اقدامات زير مي باشد.
براي ايجاد سرپناه موقت بهترين وسيله استفاده از چادر هاي امدادي مي باشد بسته به نوع سانحه و در صورت نياز اردوگاههاي امدادي احداث مي شود. كه در حوادث با وسعت كم معمولا اين كار صورت نمي گيرد و چون افراد آسيب ديده تمايل دارند كه در محل خانه خود باشند در همان محل عمل چادر زني انجام مي شود.
معمولا بعد از حوادث بزرگ به علل مختلفي آبهاي منطقه آلوده مي شوند و چون اكثر بيماريها توسط آب آلوده منتقل مي شود نياز به تامين آب آشاميدني سالم در منطقه مي باشد كه اين امر را با استفاده از تانكرهاي مخصوص انجام مي گيرد.
يكي از مهمترين بخشهاي امدادرساني در مراحل اوليه حوادث بزرگ تغذيه افراد آسيب ديده مي باشد كه در روزهاي اول معمولا كنسرو و غذاهاي سرد مي باشد ولي پس از گذشت چند روز جيره غذايي خشك بين حادثه ديدگان توزيع مي گردد تا خود نسبت به طبخ غذا اقدام نمايند.
تدفين جان باختگان پس از شناسايي توسط خانواده متوفي انجام شود زيرا هم از لحاظ بهداشتي و هم از لحاظ روحي بسيار موثر مي باشد.
در حوادث و سوانح بزرگ معمولا افراد سودجو در خود منطقه يا از شهرهاي مختلف اطراف به منطقه آمده و شروع به دزدي و غارت اموال مي كنند كه وظيفه ايجاد امنيت و حفاظت از اموال مردم به عهده نيروي انتظامي و امدادي منطقه مي باشد.
بازسازي و توان بخشي:
اين مرحله پس از عمليات امدادرساني و پس از گذشت مدتي از حادثه مي باشد كه بستگي به نوع و وسعت حادثه مدت زمان آن متفاوت مي شود كه براي اين امر بايستي كارهاي زير انجام پذيرد.
1- ساختن خانه هاي جديد توسط دولت
2- اختصاص دادن وام به حادثه ديدگان جهت جبران خسارات
3- ساخت زير بناهاي اساسي منطقه
به وبلاگ اختصاصی پروانه سارانی علی آبادی خوش آمدید. ...برچسب : نویسنده : پروانه سارانی parvanehsarani بازدید : 239
مسموميت ها ي گوارشي
وقتي ماده سمي از راه دهان وارد بدن مي شود با توجه به قدرت و نوع سم مصرف شده ، بعد از مدتي شروع به ايجاد علائم و نشانه هايي در شخص مي كند كه اين علائم با توجه به نوع سم ، نسبت سم مصرفي به جثه شخص و طول مدتي كه سم خورده شده متغير است. در محيط ما مواد بسياري وجود دارند كه مي توانند موجب مسموميت از راه گوارشي گردند ، اين مواد به پنج دسته قابل تقسيم مي باشند و عبارتند از :
الف) مسموميت غذائي ب) مواد شيميايي سوزاننده ج) داروها د) مواد نفتي ه ) گياهان سمي
در هنگام مسموميت با هر كدام از مواد ، علائم خاص آن ظاهر مي شود كه ما مي توانيم تا حدودي نوع سم رااز روي علائم تشخيص دهيم. لازم به ذكر است كه بيشترين موارد مسموميت گوارشي بوسيله داروهاي موجود در خانه و نيز مواد نفتي ايجاد مي شود ، به همين علت بايد در مورد نگهداري مواد مذكور دقت عمل بيشتري بعمل آورد.
كمكهاي اوليه :
اصول كلي اين اقدامات بر اساس بازكردن راههاي هوايي و برقرارنمودن تنفس ، گردش خون و رقيق كردن سم بدون تلف كردن وقت و رساندن مريض به مركز پزشكي مجهز مي باشد. البته چگونگي انجام اين موارد در حالتهاي مختلف فرق مي كند . بعنوان مثال كمكهاي اوليه براي شخصي كه هوشيار است و با ما همكاري لازم را دارد با فرد غير هوشيار فرق مي كند و ما نمي توانيم همان اقدامي را كه براي فرد هوشيار انجام مي دهيم براي فرد غير هوشيار نيز انجام دهيم . براي اختصار مطلب در اينجا فقط طريقه برخورد با مسموم هوشيار را ذكر مي كنيم :
1- از باز بودن مجاري تنفسي ، برقراري تنفس و ضربان قلب اطمينان حاصل كنيد .
2- بوسيله واداركردن مسموم به خوردن مقداري آب يا شير سم را رقيق كنيد .
3- مريض را وادار به استفراغ كنيد . البته توجه داشته باشيد كه اين كار را در مواقع مسموميت با نفت و مواد اسيدي و قليايي انجام ندهيد .
4- وضعيت بيمار بايد بگونه اي باشد كه از برگشت مواد استفراغ شده به داخل ريه ها جلوگيري كند .
مسموميتهاي تنفسي
گازهاي سمي اساساً منواكسيد كربن و گازهاي جنگي و بخارهاي ناشي از مايعات فرار (چون نفت، بنزين، مايعات سبك، سريشهاي پلاستيكي، سقز و رنگها) مي باشند كه سالانه تلفات جاني زيادي دراثر مسموميت را فراهم سازند بعنوان مثال :
1- منواكسيد كربن و دي اكسيد كربن ناشي از سوختن ذغال (در كرسي و بخاري) و يا اگزوز ماشينها .
2- گازهاي آمونياك و دي اكسيد گوگرد و كلر مورد مصرف در يخ سازيها و تصفيه آب .
3- گازهاي بيهوش كننده مثل اتر، كلرفرم، اكسيد نيترو و غيره .
كه هركدام از اين مواد با توجه به نوع و مقدار مصرف موجب ايجاد علائم خاصي مي شوند . سوزش چشم و گلو از مشخصات بارز از اين سمها است .
كمكهاي اوليه :
كمكهاي اوليه كه براي اين مسموميتها انجام مي گيرد عبارتند از :
1- دور كردن مسموم از منبع سم
2- برقراي و كنترل تنفس
3- شل كردن لباسهاي شخص مسموم
4- انتقال به مركز درماني
توجه : بدليل خطر مسموميت امدادگر، در صحنه آلوده به گازهاي سمي حفاظت شخصي در جلوگيري ازمسموميت تنفسي حائز اهميت است
مسموميتهاي تماسي
سمهاي جذب شونده از طريق پوست معمولاً موجب تحريك يا آسيب محل جذب مي شوند . هرچند دربعضي موارد ممكن است سم با آسيب كم يا بدون آسيب جذب پوست شود اما چنين مواردي نادراست .
براي تعيين نوع سم مي توان از خود مسموم كمك گرفت و يا وسايل موجود در اطراف مسموم را جهت يافتن نوع سم بررسي كرد .
در برخورد با چنين مسمومي، فرد رااز منشاء سم دور كرده و محل با استفاده ازآب شستشو داده شود سپس لباس هاي الوده فرد مصدوم را درآورده و پس از شستشوي دوباره مسموم به مركز درماني منتقل گردد .
مسموميتهاي تزريقي ( گزش و گاز گرفتگي )
شايع ترين و بيشترين نوع مسموميت تزريقي، گزيدگي توسط حشرات و خزندگان مي باشد . كه موجب مسموميتهاي خفيف و شديد در افراد مي شوند . بخصوص در كشور ما كه با وضع جغرافيايي خاص خود و اختلاف جوي داراي جانوران سمي فراوان و گوناگوني است كه شناسائي آنها براي پيشگيري و درمان ضروري است . انواع حيوانات مثل عنكبوتها - مارها – كرمها و حشرات مختلف مي توانند موجب ترشح سم شوند كه در بسياري موارد چندان خطرناك نيستند . با وجود اين در بعضي موارد ممكن است موجب عوارض خاصي شوند .
به دنبال گزش حيواناتي مثل زنبور ، عنكبوت، عقرب ، مار يا برخي از موجودات دريايي بسيار خطرناك و كشنده مي باشد. علت مرگ ممكن است اثرات مستقيم ماده سمي بر روي بدن يا بروز حساسيتي شديد (آنافيلاكسي) باشد.
در برخي نيز علت مسموميت مي تواند ورود دارو يا سموم مختلف به بدن توسط اجسام از جمله سر سوزن باشد . ( مثل تزريق داروي اشتباه مقادير بيش از حد و غير مجاز دارو ، تزريق زياد دارو هاي مخدر و غيره ) مسموميت تزريقي به علت ورود سم به داخل بافت هاي بدن يا خون ، از خطرناك ترين انواع مسموميت است و در بعضي مواد به سرعت باعث مرگ فرد مي باشد .
يك امدادگر در برخورد با فردي كه مورد گزش حشره يا خزنده اي قرار گرفته است ابتدا بايد برآوردي از وضعيت و علائم ايجاد شده در شخص مسموم نموده و ميزان شدت و حدت آنرا حدس بزند تا بتواند اقداماتي را كه براي مسموم لازم است انجام دهد .
راهنماي كلي جهت اجتناب از بندپايان سمي
1- با عادات و صفات بندپايان سمي آشنا شويد .
2- مزاحم حشرات يا آشيانه آنها نشويد .
3- هنگام اطراق در صحرا , لباسهاي مناسب و بسته بپوشيد .
4- لباس هاي رنگي و روشن , حشرات را جلب مي كنند .
5- از مصرف خوش بو كننده ها نظير ادكلون , اَفترشيو و اسپري مو اجتناب نماييد .
6- وقتي در صحرا هستيد , از مواد دور كننده حشرات استفاده كنيد .
7- تا شناسايي كاملي از حشره پيدا نكرديد , هرگز آنرا لمس نكنيد .
برچسب : نویسنده : پروانه سارانی parvanehsarani بازدید : 233
محتویات کیف کمک های اولیه
1. راهنمای استفاده از کیت 2. لیست لوازم کمکهای اولیه 3. لیست لوازم بقاء 4.کیف لوازم
|
|
لوازم كمكهاي اوليه:
1- چسب زخم بندي 5عدد
2- چسب رولي كوچك پارچه اي 1عدد
3- باند كشي 5 سانت 1عدد
4- گاز استريل 4 عدد
5- پماد سوحتگي 1 عدد
6- پماد بتادين يا تترا سيكلين 1عدد
7- آ بسلانگ 2عدد
8- پنس 1عدد
9- قيچي 1عدد
10- پد الكله آنتي سپتيك 1بسته
11- قرص استا مينا فون ساده 6عدد
12- قرص متو كلو پراميد 6عدد
13- قرص رانيتد ين 6عدد
14- پرل نيترو گليسيرين 6عدد
15- باند ساده 10سانت 1عدد
16- قرص انتي اسيد 6عدد
17- قرص استا زو لاميد 6عدد
18- قرص ديفنو كسيلات 6عدد
19- مشمع ضد درد 1عدد
20- پودر او آر اس 2عدد
لوازم بقا :
1-سوت 1عدد
2-چراق قوه+باتري كوچك 1عدد+4عدد
3-كبريت 1 بسته
4-دستمال كاغذي 1بسته
5-پلاستيك ضد آب بزرگ 2عدد
6-نخ وسوزن 1عدد
7-دستكش معاينه لاتكس يكبار مصرف 1 جفت
8-قرص كلر 4عدد
9-فندك 1عدد
10-سنجاق قفلي 3عدد
11-ني 2عدد
12-پد ضد سرما زدگي انگشتان 1بسته
13-كيسه خواب اورژانس 1عدد
14-قطب نما 1عدد
15-چاقوي چند منظوره 1عدد
16-مداد و يادداشت 1عدد
17- قرص الكل جامد 4عدد
18- مواد غذايي فشرده شده 4عدد
راهنماي مصرف كمك هاي اوليه:
|
راهنماي مصرف داروها:
موارد مصرف قرصها به شرح زير است:
ردیف | نام دارو | نحوه مصرف | موارد مصرف |
1 | قرص استامینیفون | هر 6 ساعت | سر درد- التهاب- سرما خوردگي - كوفتگي |
2 | قرص متو كلو پراميد | هر 6 ساعت | سر گيجه- تهوع-استفراغ |
3 | قرص رانيتيدين | قبل از غذا | سوزش سر دل-تهوع-درد سر دل-زخم معده |
4 | قرص آنتي اسيد | بعد از غذا 1-2 عدد | ترش كردن- سوزش سر دل |
5 | قرص ديفنو كسيلات | هر 6 ساعت 1عدد | دل درد- اسهال- دل پيچه |
6 | قرص استا زو لاميد | هر 6 ساعت 1 عدد | ارتفاع زدگي- بي خوابي در ارتقاع - سردرد در ارتفاع |
7 | پرل TNG | هر 5 دقيقه زير زباني حد اكثر تا 3 عدد | درد سينه يا سا بقه مشكل قلبي-درد قفسه سينه با حالت تهوع و تنگي نفس و عرق سرد |
تذكرات:
1- با توجه به تاریخ انقضای داروها، باید هر 6 ماه با کنترل داروها، داروهای تاریخ کذشته از دور مصرف خارج و داروهایی با تاریخ اعتبار جدید جایگزین شوند.
2- بهتر است کیف امداد در دمایی بین 2 تا 30 ئرجه سانتی گراد نگهداری شود.
3- هنگامی که چراغ قوه را استفاده نمی کنید، بهتر است باطری های آن را خارج کرده و پیش از هر برنامه باطری نو در آن جایگزین کنید.
4- در صورت مصرف هر کدام از لوازم کیف امداد و نجات، باید در نزدیک ترین زمان و پیش از شروع برنامه ی بعدی آن وسیله را جایگزین کرد.
5- پیش از شروع هر برنامه همه ی لوازم کیف امداد و نجات را با فهرستی که از پیش تهیه کرده اید، کنترل کنید تا موردی جا نماند.
6- داشتن نقشه در جهت یابی و پیدا کردن مسیر صحیح در برنامه های کوه نوردی در درجه نخست قراردارد.
برچسب : نویسنده : پروانه سارانی parvanehsarani بازدید : 284
برای اغلب مردم سکته ی قلبی اولین علامت بیماری قلبی است. بنابراین همه ی افراد بایستی علائم مشخص کننده ی بیماری قلبی و هم چنین چگونگی کمک کردن پزشکی اورژانس را بدانند.
یک درمان موثر بایستی در ساعات اولیه ی شروع علائم آغاز شود. به یاد داشته باشید آگاهی از شکایات و کمک سریع نجات بخش زندگی شماست.
اغلب حملات قلبی با شروع ناگهانی دردهای فشارنده که اغلب هم در فیلمها و نمایشهای تلویزیونی نشان داده می شود، آغاز می شود. اغلب این حملات قلبی در آغاز آهستهاند و به صورت درد کم یا احساس ناراحتی در ناحیه ی سینه بیان می شوند.
شایع ترین علامت اخطار برای مردان و زنان همین درد سینه است.
اغلب حملات قلبی ناحیه ی مرکزی قفسه ی صدری را به صورت درد ناراحت کنندهای که حداقل چند دقیقه طول می کشد درگیر می کند. بیمار احساس فشار ناراحت کننده یا درد را دارد. این ناراحتی می تواند خفیف تا شدید باشد.
ناراحتی در قسمتهای دیگر بدن از قبیل یک یا دو بازو، پشت، گردن، فک و معده نیز رخ می دهد. نفسهای کوتاه که اغلب همراه با ناراحتی قفسه ی صدری است اتفاق می افتد، اما می تواند قبل از شروع علائم قفسه ی صدری آغاز شده باشد.
دیگر علائم شامل: تهوع، سبکی سر، عرق و سردرد می باشد.
اگر فکر می کنید شما یا شخص دیگری احتمالاً یک حمله ی قلبی خواهید داشت، برای جلوگیری از مرگ یا ناتوانی به طور سریع و فوری اقدام کنید و بیش از چند دقیقه (حداکثر 5 دقیقه) معطل نشوید و بعد به اورژانس 115 تلفن کنید.
شما بایستی به طور سریع عمل کنید، زیرا داروهای از بین برنده ی لخته ی خون و دیگر تکنیک های درمانی برای باز نگه داشتن سرخرگها می توانند حمله ی قلبی را متوقف سازند.
این درمانها بهترین نتایج را در اولین ساعات بعد از شروع حمله ی قلبی دارند. معمولا خانمها تمایل به تأخیر در دریافت کمک نسبت به آقایان در حملات قلبی دارند. تأخیر خانمها به این دلیل است که آن ها نمی خواهند دیگران نگرانشان باشند.
مواقعی که شما به بیمارستان می روید، از صحبت کردن درباره ی آن چه احتیاج دارید یا آوردن فردی که بتواند با شما صحبت کند، نترسید. از انجام آزمایشاتی که می تواند مشخص کننده ی داشتن یک حمله ی قلبی در شما باشد سوال کنید. آزمایشات معمول شامل نوار قلب، آنزیمهای قلبی و اسکنهای هستهای آنژیوگرام کرونروی یا آرتریوگرام می باشد.
در بیمارستان اجازه ندهید که هر کسی به شما بگوید علائم شما مربوط به سوءهاضمه یا فعالیت بیش از اندازه است.
شما حتماً باید اجازه دهید که یک معاینه ی کامل برای تشخیص حمله ی قلبی در شما انجام شود و اگر دچار حمله ی قلبی شده باشید، اجازه دهید هرچه سریع تر درمان برای متوقف کردن حمله آغاز شود.
به وبلاگ اختصاصی پروانه سارانی علی آبادی خوش آمدید. ...برچسب : نویسنده : پروانه سارانی parvanehsarani بازدید : 282
ممكن است هنگام درمان، مصدوم، نياز به ارزيابي و كنترل سطح پاسخدهي، نبض و تنفس داشته باشد. همچنين ممكن است لازم باشد دماي بدن مصدوم را هم كنترل كنيد.
علايم حياتي ميتوانند در شناسايي مشكلات خاص و تعيين هرگونه تغيير در وضعيت مصدوم به شما كمك كنند. كنترل علايم حياتي را بهطور مرتب ادامه بدهيد و يافتههاي خود را در نمودار ثبت مشاهدات، ثبت كنيد و آن را به امدادگران گروه پزشكي كه مراقبت از بيمار را بر عهده خواهند گرفت، تحويل دهيد .
اين مبحث را هم ببينيد:
نمودارهاي ثبت مشاهدات .
بررسي سطح پاسخدهي
براي ارزيابي وضعيت هوشياري، لازم است سطح پاسخدهي مصدوم را كنترل كنيد. هر آسيب يا بيماري كه مغز را درگير كند، ميتواند وضعيت هوشياري را تغيير دهد؛ هرگونه بدتر شدن اوضاع، ميتواند خطرناك باشد.
سطح پاسخدهي مصدوم را طي مراحل زير ارزيابي كنيد:
«1»: آيا مصدوم «هوشيار» است؟ آيا چشمهايش را باز ميكند و به سؤالات جواب ميدهد؟
«2»: آيا مصدوم به «صدا» پاسخ ميدهد؟ آيا به سؤالات ساده پاسخ ميدهد يا از دستورات پيروي ميكند؟
«3»: آيا مصدوم به «درد» واكنش نشان ميدهد؟ آيا در برابر درد نيشگون، چشمانش را باز ميكند يا حركت ميكند؟
«4»: آيا مصدوم نسبت به تمام تحريكات، «ناپاسخگو» است؟ با استفاده از اين مراحل، ميتوانيد هرگونه تغيير وضعيت مصدوم را كنترل كنيد.
كنترل نبض
با هرضربان قلب، خون به داخل شريانها پمپ ميشود و موجي از فشار توليد ميشود (مبحث « قلب و رگهاي خوني » را ببينيد). در محلهايي كه شريانهادرست زيرسطح پوست قرارميگيرند (مثلاً در داخل مچ دست يا در گردن)، ميتوان موج فشار را به صورت نبض لمس كرد. در بزرگسالان، تعداد نبض بهطور طبيعي 80-60 ضربان در دقيقه است. تعداد نبض در كودكان تندتر است و در بزرگسالاني كه از آمادگي جسمي بالايي برخوردارند، ميتواند آهستهتر باشد. نبضي كه بهطور غيرطبيعي تند يا كند شده است، ميتواند نشانهاي از يك بيماري خاص باشد.
نبض بازويي دو انگشت خود را در سمت داخل بازوي شيرخوار قرار دهيد.
محلهاي گرفتن نبض عبارتند از: گردن (نبض كاروتيد) و مچ دست (نبض راديال). در شيرخوران، يافتن نبض در بازو (نبض بازويي) آسانتر است.
نبض راديال سه انگشتتان از درست پايينتر از چين مچي كه در قاعده شست قرار دارد، بگذاريد.
براي گرفتن نبض، به جاي انگشت شست (كه خودش نبض دارد) از ساير انگشتان خود استفاده كنيد و موضع را به آرامي فشار دهيد تا بتوانيد نبض را لمس كنيد. موارد زير را ثبت كنيد:
- سرعت (تعداد ضربان در دقيقه)
- قدرت (ضعيف يا قوي)
- ريتم (منظم يا نامنظم)
نبض كاروتيد دو انگشت خود را در يك طرف گردن قرار دهيد.
كنترل تنفس
وقتي به ارزيابي تنفس مصدوم ميپردازيد، سرعت تنفس را كنترل كنيد و مشكلات تنفسي يا صداهاي غيرطبيعي را سمع كنيد. سرعت تنفس طبيعي در بزرگسالان، 16-12 بار در دقيقه است؛ در شيرخواران و كودكان كم سن و سال، اين سرعت به 30-20 بار در دقيقه ميرسد. براي كنترل تنفس، به سمع آن بپردازيد و حركات قفسهسينه مصدوم را تحتنظر بگيريد. در مورد شيرخواران و كودكان خردسال، احتمالاً گذاشتن دست بر روي قفسهسينه و حس كردن تنفس، كار سادهتري است. اطلاعات زير را ثبت كنيد:
- سرعت (تعداد تنفس در دقيقه)
- عمق (نفسهاي عميق يا كمعمق)
- سهولت (راحت، سخت يا دردناك)
- صدا (نفسهاي بيصدا يا صددار و نوع صدا)
شمارش سرعت تنفس حركات قفسه سينه را تحت نظر گرفته، تعداد تنفس را در دقيقه بشماريد. روش سادهتر در مورد شيرخواران يا كودكان كم سن و سال، آن است كه دست خود را روي قفسه سينه قرار دهيد.
كنترل درجه حرارت
بهمنظور ارزيابي درجه حرارت بدن، پوست بدون پوشش را لمس كرده، براي بهدست آوردن درجه حرارت صحيح، از يك دماسنج استفاده كنيد. درجه حرارت طبيعي بدن 37 درجه سانتيگراد است. درجه حرارت بالا (تب) معمولاً در اثر عفونت ايجاد ميشود. درجه حرارت پايين ميتواند از مواجهه با سرما يا محيط مرطوب ناشي شود. انواع مختلفي از دماسنجها وجود دارند كه از آن جمله ميتوان به دماسنجهاي شيشهاي جيوهاي معمول و دماسنجهاي ديجيتال اشاره نمود. مطمئن شويد. كه نحوه استفاده از دماسنجي را كه در اختيار داريد، ميدانيد.
دماسنج ديجيتال
اين دماسنج را ميتوان بهصورت زيرزباني يا زيربغلي براي اندازهگيري دما به كار برد. اين دماسنج را تا زمان ايجاد صداي بوق (تقريباً 30 ثانيه) در محل قرار دهيد و سپس دما را از روي صفحه نمايش بخوانيد.
دماسنج جيوهاي
قبل از استفاده از اين دماسنج، بايد مطمئن شويد كه سطح جيوه پايينتر از 37 درجه سانتيگراد است. قبل از خواباندن درجه، دماسنج را به مدت 3-2 دقيقه در محل (زير زبان يا زير بغل) قرار دهيد.
دماسنج نواري پيشاني
اين نوارهاي كوچك حساس حرارت، براي اندازهگيري درجه حرارت كودكان كمسن و سال مفيد هستند. نوار را به مدت تقريباً 30 ثانيه روي پيشاني كودك قرار دهيد. درجه حرارت از روي تغيير رنگ نوار مشخص ميگردد.
دماسنج گوشي
نوك اين دماسنج در داخل گوشي قرار داده ميشود و درجه حرارت را در عرض يك ثانيه تعيين ميكند. كاربرد اين حسگر ساده است و براي استفاده در مورد كودكان بدحال مفيد است. اين وسيله را ميتوان در هنگامي كه كودك خوابيده است، به كار برد
به وبلاگ اختصاصی پروانه سارانی علی آبادی خوش آمدید. ...برچسب : نویسنده : پروانه سارانی parvanehsarani بازدید : 253
دماي بدن در اثر سوخت و ساز مواد غذايي ايجاد مي شود. براي اينكه دماي بدن هميشه در حد تقريباً ثابتي قرار گيرد، حرارت اضافي از طريق 4 روش: تنفس، تعريق، تشعشع و هدايت از بدن دفع مي شود.
دماي بدن تقريباً هميشه روي 2/37 درجه سانتي گراد بوده و مركز تنظيم دما در مغز به وسيله روش هاي بالا، مانع از بالا يا پايين رفتن شديد حرارت بدن مي شود.
هرگاه فرد در برابر گرما قرار گيرد، بدن بهوسيله افزايش ميزان تعريق و تنفس و همچنين فرستادن خون بيشتر به پوست، سعي مي کند فرد را خنک کند.
1- گرمازدگي خفيف 2- گرمازدگي متوسط 3- گرمازدگي شديد
گرمازدگي خفيف:
اين حالت وقتي پيش مي آيد كه فرد به مدت طولاني، در معرض حرارت نسبتاً بالا قرار گيرد. نشانههاي آن اغلب به صورت گرفتگي ماهيچه ها، خستگي مفرط و گاهي سرگيجه و غش بروز مي کنند.
كمك هاي اوليه در گرمازدگي خفيف :
1 - مصدوم را به جاي خنك منتقل سازيد.
2- به آسيب ديده محلول ORS يا محلول آب و نمك و شكر(يک قاشق چاي خوري نمك با 8 قاشق چاي خوري شكر در يك ليتر آب) بدهيد.
3- ماهيچه هاي گرفته و گرمازده را ماساژ دهيد.
4- حوله نم دار روي پيشاني و عضلات مصدوم قرار دهد.
5- اگر نشانه ها بهبود نيافت يا وخيم تر شد، بيمار را به مركز درماني منتقل كنيد.
اين حالت بهدليل قرارگرفتن فرد در معرض گرماي زياد و انجام فعاليت بدني شديد در محيط مانند ملوانان، كشاورزان و آتش نشان ها پيش مي آيد. علائم آن به صورت سرگيجه و عدم هوشياري است و بهدنبال آن، پوست رنگ پريده مي شود. ديگر نشانهها به صورت تنفس سريع و سطحي، نبض ضعيف، ضعف و تعريق بدن است.
كمك هاي اوليه در گرمازدگي متوسط:
1- نخست مصدوم را به محل خنك و سردي منتقل كنيد.
2- آسيبديده را وادار کنيد، دراز بکشد و پاهاي او را بالا بياوريد.
3- بهوسيله پارچه نمدار و بادبزن و يا هر وسيله ديگري مصدوم را خنك كنيد.
4- به مصدوم ORS (محلول آب و نمك و شكر) بدهيد، مشروط به اينكه هوشيار بوده و استفراغ نكند.
5- اگر لازم شد، به بيمار تنفس مصنوعي بدهيد.
6- در صورت بهبود نيافتن، مصدوم را سريعاً به مركز درماني منتقل سازيد.
گرمازدگي شديد:
اين حالت بسيار خطرناك است و بيشتر در روزهاي گرم و مرطوب اتفاق مي افتد. قيافه بيمار گرمازده، تب دار بوده، پوست گرم و خشك، تنفس سطحي و نبض ضعيف مي شود. درجه دماي بدن مصدوم افزايش مي يابد. عدم هوشياري و احتمالاً اغما و تشنج نيز جزو ديگر نشانههاست.
كمك هاي اوليه در گرمازدگي شديد :
1- همه لباس هاي مصدوم را درآورده و او را در حوله يا پارچه مرطوب قرار دهيد. مي توان آسيبديده را داخل وان يا لگن آب سرد قرار داد. مواظب باشيد مصدوم غرق نشود. همچنين مي توان از قرار دادن كيسه هاي يخ در كشاله ران، زير بغل، زانو، مچ دست و پا نيز استفاده كرد.
2- اگر بيمار دچار شوك است، شوك را درمان كنيد.
در هنگام مسافرت به دليل آن كه افراد به مدت طولاني در معرض تابش نور خورشيد و هواي گرم قرار دارند، بيشتر از ديگر مواقع دچار تعريق و تشنگي مي شوند. در چنين شرايطي كودكان و سالمندان بيشتر از افراد جوان و ميانسال نياز به مراقبت دارند. بنابراين بهترين كار در هنگام مسافرت اين است كه تشنگي كودكان و سالمندان را از طريق خوراكي (محلول آب و شكر و نمك) جبران كنيم.
البته بهترين روش آن است که علاوه بر نوشيدن آب ، در هنگام سفر چند عدد خيار و نمك در اختيار كودكان قرار دهيم تا از طريق آن تشنگي و كمبود آب و نمک بدن خود را جبران كنند. اين اقدام باعث مي شود تا پايان سفر هيچ عارضه اي براي كودكان و سالمندان پيدا نشود.
لازم به يادآوري است كساني كه دچار بيمارهاي عصبي و قلبي هستند نيز به هنگام مسافرت يا قرار گرفتن در محيط هاي گرم، از روشهاي بالا بهره ببرند، چون اين افراد نيز مستعد بروز گرمازدگي هستند.
برچسب : نویسنده : پروانه سارانی parvanehsarani بازدید : 243
اين مرحله قبل از وقوع حادثه مي باشد كه براي به حداقل رساندن خسارات آن در نظر گرفته مي شود كه شامل فعاليتهاي زير مي باشد.
1- آموزش افراد جامعه: مهمترين مسئله قبل از وقوع بلاياي طبيعي جهت كاهش خسارات جاني و مالي ميزان آگاهي افراد جامعه از حوادث و نحوه برخورد با آن مي باشد.
2- تربيت نيروي انساني متخصص : قبل از وقوع حوادث بايد نيروي انساني مناسب را آموزش داده و هميشه جهت امدادرساني به منطقه حادثه ديده آماده نگه داشت.
3- ساخت بناها در منطقه مناسب و به صورت استاندارد:
جهت ساخت بنا در منطقه مناسب مي توان از كارشناسان زمين شناسي استفاده نمود و محل مناسب را انتخاب كرد يا در صورت نياز به ساخت بنا در اين نقاط با استفاده از استانداردهاي موجود ساختمان را محكم بنا كرد.
4- تكميل و آماده نگه داشتن وسايل امداد و نجات :
جهت تكميل وسايل امداد رساني بايستي هميشه با شركتهاي سازنده اين گونه تجهيزات در ارتباط بوده و بتوان وسايل مورد نياز را تهيه نمود. بعضي از وسايل و تجهيزات امدادي نيز نياز به نگهداري ويژه اي دارند و بايستي در مكانهاي مناسب نگهداري شوند و طي مدتي دوباره بررسي و آزمايش شوند تا از سالم بودن و كارآيي آن مطمئن شد.
اعلام خطر هنگام يا بعد از وقوع حادثه مي باشد و ممكن است به صورتهاي زير از وقوع آن مطلع شويم:
1- سانحه در نزديك يا در منطقه ما روي مي دهد.
2- از طريق چارت بندي امدادي
3- اطلاع يافتن از طريق رسانه ها مانند راديو، تلويزيون و ...
پس از وقوع حادثه هم زمان و يا قبل از ورود نيروهاي امدادي از شهرهاي مجاور عمليات امداد و نجات انجام مي پذيرد و شامل مراحل زير مي باشد:
1. برقراري ارتباط با شهرهاي پيرامون:
پس از وقوع حادثه مديريت حوادث در منطقه آسيب ديده بايد با در نظر گرفتن نوع خسارات و تلفات احتمالي و نيازهاي مردم با شهرهاي پيرامون تماس گرفته و در خواست كمك نمايد.
در سازمان امداد كشور شهرها و يا استانهاي معين ( جفت ) وجود دارد كه در صورت دريافت خبر به حالت آماده باش درآمده و در صورت نياز به منطقه اعزام مي گردند و يا فقط كمكهاي خود را از قبيل چادر، مواد غذايي و ... ارسال مي كنند.
2. تلاش براي مهار سانحه:
در حوادث و سوانح يكي از عوامل ايجاد خسارت كه در زلزله بيشتر مي باشد آتش سوزي است كه مديريت سانحه در منطقه بايستي خود را براي مقابله و جلوگيري از آن آماده سازد كه بهترين راه و اولين راه قطع جريان برق و گاز در اين مناطق مي باشد.
3. عمليات جستجو و نجات:
در بعضي از عملياتهاي امدادرساني نياز به عمليات طولاني مدت نمي باشد زيرا بناها به طور كلي تخريب نشده يا آسيب جدي نديده اند در اين گونه موارد عمليات امدادرساني بدين صورت انجام مي گيرد كه ابتدا افراد گروه امدادي به دسته هاي مختلفي تقسيم مي شوند و هر كدام از افراد به بررسي نقاط مختلفي از منطقه آسيب ديده مي پردازند و ميزان خسارات وارده را بررسي و حتي الامكان براي هر خانوار شناسنامه امدادي تكميل مي كنند. كليه ساختمانها بايد از نظر قابل سكونت بودن مورد بررسي قرار گيرند. در صورت امكان سعي شود تا اقلام توزيعي بين آسيب ديدگان به يك اندازه باشد. به خاطر داشته باشيد كه افرادي نيز در منطقه آسيب ديده هستند كه هيچ گونه خسارت مالي نديده اند يا خسارت وارده به آنها ناچيز مي باشد ولي آنها نيز از شما تقاضاي كمك دارند. مراقب باشيد كه با اين گونه افراد چگونه ارتباط برقرار نماييد تا در منطقه تنش ايجاد نشود . سعي كنيد اعتماد افراد را نسبت به خود جلب كنيد ولي به آنها دروغ نگوييد يا قول بي اساس ندهيد و در حيطه مسووليتها و وظايف خود عمل كنيد.
معمولا در اين گونه حوادث پس از گذشت چند روز منطقه به حالت عادي خود با ز مي گردد كه در اين موقع سازمانها و نهادهاي ديگر نسبت به بازسازي و تعمير بعضي از بناها كه قابل سكونت نيستند اقدام خواهند كرد.
حال اگر سانحه وسيع باشد و تخريب بناها را در بر داشته باشد پس از وقوع آن عمليات جستجو ونجات افراد زير آوار آغاز مي شود كه گروهاي امدادي به تيم هاي مختلف تقسيم مي شوند و هر تيم مسوول تجسس در قسمتي از منطقه مي باشد در كنار گروه تجسس و نجات گروههاي ديگري نيز فعاليت مي كنند مانند كمكهاي اوليه ترياژ ، پشتيباني ، اطفا حريق و ... كه كار كليه اين گروهها وابسته به يكديگر مي باشد.
4. ترياژ:
ترياژ به معني تقسيم بندي افراد صدمه ديده در حادثه مي باشد كه براي هر مرحله اي متفاوت مي باشد. جهت انجام اقدامات پزشكي براي مصدومان ابتدا يك تيم ترياژ تشكيل شده و مصدومان را از لحاظ آسيبهاي وارده به وسيله نوارهاي رنگي مخصوص و يا كارتهاي ويژه تقسيم بندي مي كنند تا بتوان مصدومان را به ترتيب اولويت انتقال و اقدامات پزشكي را براي آنها انجام داد.
5. درمان و مراقبتهاي پزشكي از مجروحان:
جهت اقدامات پزشكي اوليه در منطقه بيمارستانهاي صحرايي احداث مي گردد و حتي الامكان مصدومان در اين مراكز درمان مي شوند و در صورت نياز به بيمارستانهايي در شهرهاي مجاور اعزام مي شوند.
6. مرحله عادي سازي :
معمولا اين مرحله همزمان با عمليات امداد ونجات يا كمي بعد از آن اجرا مي شود كه شامل اقدامات زير مي باشد.
براي ايجاد سرپناه موقت بهترين وسيله استفاده از چادر هاي امدادي مي باشد بسته به نوع سانحه و در صورت نياز اردوگاههاي امدادي احداث مي شود. كه در حوادث با وسعت كم معمولا اين كار صورت نمي گيرد و چون افراد آسيب ديده تمايل دارند كه در محل خانه خود باشند در همان محل عمل چادر زني انجام مي شود.
معمولا بعد از حوادث بزرگ به علل مختلفي آبهاي منطقه آلوده مي شوند و چون اكثر بيماريها توسط آب آلوده منتقل مي شود نياز به تامين آب آشاميدني سالم در منطقه مي باشد كه اين امر را با استفاده از تانكرهاي مخصوص انجام مي گيرد.
يكي از مهمترين بخشهاي امدادرساني در مراحل اوليه حوادث بزرگ تغذيه افراد آسيب ديده مي باشد كه در روزهاي اول معمولا كنسرو و غذاهاي سرد مي باشد ولي پس از گذشت چند روز جيره غذايي خشك بين حادثه ديدگان توزيع مي گردد تا خود نسبت به طبخ غذا اقدام نمايند.
تدفين جان باختگان پس از شناسايي توسط خانواده متوفي انجام شود زيرا هم از لحاظ بهداشتي و هم از لحاظ روحي بسيار موثر مي باشد.
در حوادث و سوانح بزرگ معمولا افراد سودجو در خود منطقه يا از شهرهاي مختلف اطراف به منطقه آمده و شروع به دزدي و غارت اموال مي كنند كه وظيفه ايجاد امنيت و حفاظت از اموال مردم به عهده نيروي انتظامي و امدادي منطقه مي باشد.
بازسازي و توان بخشي:
اين مرحله پس از عمليات امدادرساني و پس از گذشت مدتي از حادثه مي باشد كه بستگي به نوع و وسعت حادثه مدت زمان آن متفاوت مي شود كه براي اين امر بايستي كارهاي زير انجام پذيرد.
1- ساختن خانه هاي جديد توسط دولت
2- اختصاص دادن وام به حادثه ديدگان جهت جبران خسارات
3- ساخت زير بناهاي اساسي منطقه
به وبلاگ اختصاصی پروانه سارانی علی آبادی خوش آمدید. ...برچسب : نویسنده : پروانه سارانی parvanehsarani بازدید : 250
پرستار یک عضو مهم در تیم مراقبت بهداشتی است و و دارای نقشهای گسترده ای از جمله نقش مراقبتی، حمایتی، درمانی، هماهنگی ، مشورتی ، مدیریتی و تحقیقاتی میباشد. به این معنا که پرستار وظیفه مراقبت و حمایت از بیمار، وظیفه هماهنگی بین بیمار و پزشک و بیمار و خانواده بیمار (انتقال دهنده خواستها و نیازهای بیمار یا مددجو) ، مسوولیت مدیریت بخش (اولویتبندی برای رسیدگی به بیماران و تصمیمگیری به موقع در مورد بیماران اورژانسی) ، وظیفه آموزش به بیمار در جهت تطابق با مشکلات و ناراحتیهای پیشآمده و وظیفه تحقیق درباره روشهای مراقبتی که اعمال کرده است و تحقیق بر روی نحوه کاهش تعداد روزهای بستری یک بیمار را بر عهده دارد.
پرستاری یعنی کمک به فرد سالم یا بیمار در درمانگاه یا بیمارستان برای انجام آن دسته از فعالیتهایی که سبب حفظ و ارتقای سلامت میگردد به نحوی که اگر فرد توانایی، اراده یا آگاهی لازم را داشت، میتوانست آن فعالیتها را بدون کمک انجام دهد.
در همین راستا پرستار وظایف خود را در قالب شش نقش درمانی ، مراقبتی ، حمایتی ، هماهنگی ،حفاظتی و آموزشی انجام میدهد.
بدون شک پرستار نقش اصلی را در مراقبت و پیگیری درمان بیمار دارد و همین امر بیانگر نیاز جامعه به پرستار مرد میباشد چون هر بیماری دوست دارد در بعضی از بیماریها مثل بیماریهای کلیوی یا داخلی توسط پرستار همجنس خود مورد مراقبت قرار گیرد. در حال حاضر نیز در بیمارستانهای دولتی، بخش ارولوژی (دستگاه کلیوی و مجاری ادرار) خانمها توسط پرستار خانم و بخش ارولوژی آقایان توسط پرستار آقا اداره میشود و به نظر میرسد که در برخی از بخشهای دیگر مثل بخش داخلی نیز باید این مساله تعمیم پیدا کند
آینده شغلی ، بازار کار، درآمد:
در بسیاری از کشورها اولین خط ارتباط جامعه با سیستم پزشکی، پرستار است. چرا که پرستاران نسبت به دیگر افراد تیم پزشکی تعدادشان بیشتر است، در دسترس قرار دارند و اطلاعات بهداشتی – درمانی آنها جامع میباشد.
در کشور ایران نیز با این که پرستاران جایگاه واقعی خود را نیافتهاند و در چند سال اخیر نیز با تعداد قابل توجهی فارغالتحصیل رشته پرستاری از دانشگاه آزاد و دانشگاههای علوم پزشکی و خدمات بهداشتی – درمانی روبرو هستیم اما هنوز مراکز بهداشتی – درمانی به پرستارانی متخصص، مجرب و توانمند نیازمندند و در واقع بازار کار برای فارغالتحصیل خوب این رشته وجود دارد.
پرستاران علاوه بر کار در بیمارستانها و مراکز بهداشتی – درمانی میتوانند در صنعت برای مراقبت از سلامت و بهداشت کارکنان صنایع مختلف، در سازمان تربیت بدنی و مراکز ورزشی به عنوان یکی از اعضای اصلی تیم مراقبت پزشکی و در آموزش و پرورش فعالیت نمایند.
«فرصتهای شغلی یک پرستار بسیار وسیع و گسترده است و حتی یک پرستار میتواند بطور مستقل فعالیت نماید. یعنی میتواند با تاسیس مرکز بهداشت خصوصی به ارزیابی وضعیت سلامت افراد جامعه بپردازد یا مهدکودک دایر نماید»
نقشهای پرستار:
۱- مراقبت کننده: نخستین نقش پرستار مراقبت کردن از فرد مورد نظر ( بیمار ) است.
۲- تعلیم دهنده (معلم): اجرا وارزیابی طرحهای آموزشی برای فرد و خانواده وی جهت رفع نیازهای یادگیری آنان
۳- مشاور: جمع آوری اطلاعات برای تحصیل در حل مشکل و تصمیم گیری
۴- رهبر: محقق و حمایت کننده از مددجو و خانواده
۵- نقش درمانی
۶- نقش حفاظتی
۷- نقش هماهنگ کننده
تواناییهای مورد نیاز و قابل توصیه :
در اینجا جسمهایی بیمار، روحهایی دردمند و روانهایی آشفته حضور دارند. در اینجا باید پذیرای مشکلات بسیار و پاسخگوی نیازهای بیشمار باشی. باید روزی ۸ ساعت در اطاق عمل با تمامی وجود در خدمت تیم پزشکی باشی. باید سالها در بخش سرطان یا سوانح و سوختگی ، دردمندترین بیماران را مشاهده کنی و در حد توانت به آنها رسیدگی نمایی و در یک کلام باید عشق به همنوع و ایثار و همیاری در ذره ذره وجودت خانه کرده باشد.
دانشجوی پرستاری باید عاشق انسان و انسانیت باشد تا بتواند در شرایط سخت و بحرانی حتی زمانی که خسته است یا آمادگی جسمی و روحی لازم را ندراد، به دیگران کمک کند. همچنین باید فردی منظم و دقیق باشد و بداند که نظم و سختگیری اساس کار رشته پرستاری است و از لحاظ درسی نیز لازم است که به زیستشناسی، شیمی و زبان انگلیسی مسلط باشد چون برای روزآمد بودن و اطلاع از آخرین دستاوردهای دانش پرستاری ، لازم است که از مجلات و منابع علمی به زبان انگلیسی استفاده کند.
دانشجوی پرستاری باید از سلامت کامل جسمانی برخوردار باشد تا به یاری دید قوی بتواند کارهای ظریف و دقیق پرستاری را بخوبی انجام دهد و با شنوایی خوب صدای قلب را حتی اگر ضعیف باشد، بشنود . حتی داشتن قدی متناسب و عدم لکنت زبان یا لرزش دست در این رشته ضروری است . چون همین مشکلات به ظاهر کوچک، در کارایی یک پرستار بسیار موثر است.
پرستار باید بیش از هر چیز متواضع بوده و هدفش خدمت به مردم باشد چون کار در بیمارستان یک کار مشخص و کلاسه شده نیست بلکه پرستار در صورت ضرورت باید هرکاری حتی کاری که از یک فرد بیسواد نیز برمیآید، انجام دهد. یعنی قرار نیست که دانشجوی پرستاری پس از فارغالتحصیلی پشت استیشن بنشیند و دستور دهد بلکه باید در انجام هر خدمتی پیش قدم باشد. همچنین لازم است که روابط عمومی خوبی داشته باشد چون پرستار نزدیکترین فرد به بیمار است و حتی بعضی از بیماران مشکل خود را به راحتی با پزشک در میان نمیگذارند اما با پرستاری که روابط عمومی خوبی داشته و توانسته است اعتماد بیمار را جلب کند، در میان میگذارند.
همچنین اطلاعات عمومی خوب در زمینه پزشکی برای یک پرستار ضروری است چون پرستار به نوعی دیگر درمانگر بیمار است و حتی دروسی که میخواند همان دروس پزشکی است با دیدگاهی دیگر .
پرستاری علم و هنر است برای همین یک پرستار باید علاوه بر دانش لازم ، از آمادگی روحی و روانی، صبر و حوصله ، روابط عمومی خوب و قدرت تجزیه و تحلیل بالا برخوردار باشد . به عبارت دیگر یک پرستار نمیتواند تنها با تکیه بر دروس دانشگاهی ، در کار خود موفق شود بلکه باید از دانش خود در شرایط مختلف و متفاوت به درستی استفاده کند و این نیاز به قدرت تجزیه و تحلیل خوب، سرعت عمل و آمادگی روحی و روانی دارد.
پرستار با دردمندترین افراد جامعه در ارتباط است برای همین باید جسمی قوی و روحی توانا داشته باشد تا بتواند از عهده شبکاری یا کار در بخشهایی حساس و دشوار مثل C.C.U ، I.C.U ، بخش بیماران سرطانی یا بخش سوانح و سوختگی برآید و در ضمن دچار فشارهای روحی و روانی یا ناتوانیهای جسمی نشود.
اما چرا با وجود سختیها و دشواریهای بسیار این کار، عدهای با عشق و علاقه در این زمینه فعالیت میکنند؟
پرستاران یک بیمارستان ، عامل اصلی موفقیت یک بیمارستان هستند. یعنی اگر پرستاران یک بیمارستان خوب، کارآمد و دلسوز باشند، اکثر بیماران از آن بیمارستان راضی خواهند بود. چون بیشترین ارتباط بیمار با پرستاران میباشد و رضایت از پرستار مساوی است با رضایت از بیمارستان .
به بیان دیگر لبخند رضایت بیمار، شیرینترین و دلپذیرترین هدیهای است که هر روز به یک پرستار دلسوز و تلاشگر تقدیم میشود؛ هدیهای که پرستار را به تلاشی پیگیر تر و بیشتر تشویق میکند.
وجود پرستار ، کارهای او ، لبخند او ، سخن او و فعالیت او آرامش بخش جان انسانهایی است که بیش از هر انسان دیگر نیازمند آرامش هستند.
شرایط محیط کار، محل استخدام:
محل احتمالی استخدام می تواند بیمارستانها، کلینیکها و پاراکلینیک های دولتی و خصوصی، ادارات، سازمانهاو به عنوان مربی در دانشکده ها و …. باشد. این رشته یا شغل در اکثر مراکز درمانی دولتی و خصوصی و غیره بصورت شیفت در گردش ( صبح ، عصر و شب ) یا شیفت ثابت می باشد . و شرایط محیط کار آن بستگی به نوع مسئولیت و بخشهای بیمارستان و مراکز درمانی که پرستار در آن مشغول می باشد دارد مثلا یک پرستار که در بخش اورژانس و یا پایگاه اورژانس بیمارستان کار می کند یا پرستاری که در بخش اطفال بیمارستان یا بخش داخلی و جراحی و یا ICU و CCU و یا اطاق عمل از نظر شرایط محیط کار با هم تفاوت دارند .
پرستار می تواند در بیمارستان براساس سطح تحصیلات ( کارشناسی ، کارشناسی ارشد ) و سابقه کار در پستهای پرستار شیفت ، سر پرستار ، سوپروایزر بالینی ، سوپروایزر کنترل عفونت ، سوپروایزر آموزشی و ریاست پرستاری بیمارستان مشغول به کار شود .
مدارک تحصیلی و دوره های آموزشی ضروری برای احراز شغل:
افراد پس از اخذ دیپلم متوسطه و قبولی در آزمون سراسری گروه علوم تجربی می توانند در این رشته به تحصیل بپردازند و سپس در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا نیز ادامه تحصیل دهند.
مدت دوره آموزش:
مدت تحصیل حداقل ۴ سال و حداکثر ۵ سال ( در شرایط خاص و با موافقت آموزش کل دانشگاه علوم پزشکی مثل : مرخصی تحصیلی و … ) می باشد.
تحصیلات تکمیلی :
گرایشهای مختلف در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری:
۱) گرایشهای کارشناسی ارشد
الف) داخلی جراحی
ب) اطفال
ج) مدیریت
د) بهداشت
ه) روان پرستاری
ن)پرستاری ویژه
و) اپیدمیولوژی
ز) آناتومی
ح) فیزیولوژی
ط) بافت شناسی
۲) گرایشهای مقطع دکتری
الف) پرستاری
ب) آناتومی
ج) بافت شناسی
د) اپیدمیولوژی
دوره کارشناسی ارشد پرستاری
فارغالتحصیلان دوره کارشناسی پرستاری ، طبق ضوابط خاص، قبولی در آزمون ورودی و همچنین مصاحبه، در دوره دو ساله کارشناسی ارشد پرستاری پذیرفته میشوند. در این دوره ۲۶ واحد درسی (شامل دروس اصلی ۷ واحد، دروس تخصصی و الزامی ۸ واحد و دروس اختیاری ۱۱ واحد ) و ۶ واحد پایاننامه ارائه میگردد. دانشجویان در یکی از تخصصهای آموزش پرستاری یا مدیریت خدمات پرستاری بیماریهای جراحی و داخلی، پرستاری بهداشت جامعه، مدیریت آموزش پرستاری (و در آینده نزدیک پرستاری سالمندان) ادامه تحصیل میدهند.
فارغالتحصیلان کارشناسی ارشد در سطح بالای تخصصی، امور آموزش، مدیریت خدمات پرستاری و ارائه خدمات بالینی، در دانشکدههای پرستاری و مراکز مختلف بهداشتی درمانی خدمت میکنند. این فارغالتحصیلان باید قادر باشند امور مهم و مشکلات آموزش خدمات پرستاری و به طور کلی ، بهداشت و درمان جامعه را مشخص و با تصمیمگیری و ایجاد تغییر برای اصلاح وضع موجود و ایجاد تغییرات مطلوب برنامهریزی و آن را اجرا نمایند.
دوره دکترای پرستاری
دارندگان مدرک کارشناسی ارشد پرستاری طبق ضوابط خاصی ، قبولی در آزمون کتبی ورودی و مصاحبه و گذراندن دوره آموزشی شامل ۲۵ واحد دروس اختصاصی، ۲۰ واحد رساله دکتری و امتحان جامع دکتری به دریافت درجه دکترای پرستاری نایل میگردند. این دوره در حال حاضر فقط در دو دانشگاه کشور دایر میباشد. دارندگان درجه دکترای پرستاری در حال حاضر امور برنامهریزی آموزشی و پژوهشی ، تدریس و تحقیق و مدیریت در سطوح بالاتر را در دانشگاههای علوم پزشکی (آزاد و دولتی) عهدهدرا میشوند.
حقوق و مزایا و شرایط ارتقاء شغل:
حقوق یک پرستار به محل استخدام، موقعیت جغرافیایی و ساعات کار بستگی دارد و اگر استخدام موسسات یا وزارتخانه ها باشد بر اساس قوانین اداره امور استخدامی کشور حقوق ماهانه و ترفیع دریافت می کند. البته لازم به ذکر است در حال حاضر مبلغ دریافتی ماهانه یک پرستار رضایت بخش نیست و مخصوصا در مراکز خصوصی با حداکثر کار و شیفت های اجباری حداقل دریافتی را به پرستاران می دهند .
آینده نگری درباره شغل با توجه به شرایط اجتماعی:
با توجه به نیازهای جامعه به پرستار و دیدگاه مثبت در خصوص پرستار و موقعیت او در جامعه بخصوص در چند سال اخیر که تحول در این حرفه ایجاد شده است امید است بتوان در جهت بهبود و ارتقاء سطح سلامت و بهداشت عمومی جامعه و مراقبت از بیماران در بیمارستانهای دولتی و خصوصی، مطبها، کلینیکها و پاراکلینیکها و درمانگاهها و سایر بخشهای ارائه کننده خدمات پرستاری تلاش نمود.
خصوصیات جسمی و توانایی های لازم برای احراز شغل:
پرستار باید از سلامت کامل جسمی و ذهنی و روحی برخوردار باشد و فردی دقیق، علاقه مند و صبور باشد و کنترل کافی روی احساسات شخصی خود داشته باشد.
به وبلاگ اختصاصی پروانه سارانی علی آبادی خوش آمدید. ...برچسب : نویسنده : پروانه سارانی parvanehsarani بازدید : 255